Öykü

Zehra’nın muhacir hakkı yüz ağaç zeytini var; ama satacakmış laf aramızda. Ne yapsın kadıncağız?

Ayvalık’tan esen pirina kokusunu uzak denizlerden gelirken, Midilli açıklarında duydum.

Değişimler, siz değiştikçe başlar.

“Ne savaşlara, ne trajedilere, ne dramlara ne umutlara tanık oldu bu topraklar ve bu deniz...”

Leğenlere dökülmüş zeytinlerin görünüşü insanı iştaha boğuyordu. Belli ki işini severek yapıyordu

Daha sonraki yıllarda eve misafir geleceği zaman bir kâse siyah zeytinin üzerine kekik serpilir, biraz da zeytinyağı gezdirilirdi

Vapurun arkasından yuvarlanarak akıp giden sulara içini döküyordu ihtiyar.

16 Ocak 1991 Çarşamba gece saatleri televizyonun başında tüm aile, bir savaşın kara harekâtını canlı olarak izliyorduk

Tuna yaz tatilini geçirmek üzere birkaç gün önce anneannesinin Ayvalık’taki yazlığına gelmişti.

Hadi, madem geldi zamanı zamana tırmanmanın, o halde başlayalım.

Çocukluğumda, zeytin toplayıcısı kadınların ellerinde görürdüm onları.

Uyandığında Zeus’un öfkesi dinmiş, Poseidon sakinlemişti.

Mübadillere, bir gün mutlaka döneceğim diyenlere…

Ne yalan söyleyeyim içime de doğdu günü gelince bir mührü açacağım.

“Okuyup öğrenecek küçüklere, okuyup anlayacak büyüklere sevgi ile…”

O güz, önümüzdeki kışın çetin geçeceğinin habercisiydi.